Türklük Var Oldukça Emine Işınsu Eserleriyle Anılacaktır

Müstesna romancımız Emine Işınsu Hanımefendi’nin aramızdan ayrıldığını derin bir teessür içinde öğrenmiş bulunmaktayız. Türk Edebiyatı nadide bir kalemini, Türk Milliyetçileri müşfik bir sesini yitirmiştir. Yaşayanlar için ölüm bir kapıdır, bütün canlılar bir gün mutlaka bu kapıdan içeri girecektir. İnsanın bedeni toprakla buluşup onunla tekrar hemhâl olacaksa da verdiği eserlerle adını ebediyen yaşatması mümkündür. Emine Işınsu Hanımefendi Türklüğe adanmış bir ömür yaşadı. Bu milletin dertleriyle dertlendi. Türk Milliyetçilerine omuz vermekten asla yüksünmedi. Bir nesil onun romanlarıyla ruh dünyalarını donattı. Memleket meselesine dair davaları kucakladı. Altaylardan Balkanlara Türk’ün hüzün coğrafyasını tanıdılar. Hak erenlerin gönül ateşinde ruhlarını ısıttılar.  Çağın savrulmalarından korunacak bir sığınak buldular. Oğuz Kağan’dan günümüze gelen Türk karakterinin inceliklerini yakaladılar. Sanat ülkülerin kanadıdır.  Emine Işınsu eserlerinde işlediği konular üzerine derin araştırmalarda bulunduktan sonra kalemi eline alırdı. Edebiyat bilimcilerinin de tasdik ettiği üzere onun yazıları yüksek bir estetik duyuşun ürünüdür. Slogandan, beylik lakırdılardan, kopyalanmış mevzulardan uzak İstanbul hanımefendisi nefasetiyle Türkçenin hakkını vermiştir. Benliklerinde iz bıraktığı Türk Milliyetçileri onun üslubundaki mükemmelliği tatma zevkini yaşamışlar, asaletin ifadedeki tezahürünü gözlemlemişlerdir. Ömrü boyunca millî kaldı. Birileri gibi talihini başka devletlerin hesaplarında aramadı. Zaten öyle olsaydı ünü kat be kat artar, başına uluslararası kurumların verdiği ödüller yağardı. O, bizim memleketin kızı, Türk’e sevdalıların ablası olmayı seçti. Vazifesini layıkıyla icra edip yüz akıyla terk-i dünya eyledi. “Sancı” çeken bu topraklarda hatırası sonsuza dek yaşayacaktır. Kendisine Yüce Allah’tan rahmet niyaz ediyor, milletimize ve sevenlerine baş sağlığı  diliyorum.